Afazja i Dyzartria
Afazja i Dyzartria to ogół objawów przejawiających się zaburzeniami czynności mowy, występująca u osób, które już tę umiejętność nabyły. Ich przyczyną jest częściowe lub zupełne uszkodzenie struktur mózgowych, spowodowane m.in. urazem czaszkowo- mózgowym czy udarem mózgu.
Rodzaje Afazji i Dyzarteii to:
- ruchowa – chory zupełnie traci zdolność mówienia,
- czuciowa – chory nie jest w stanie zrozumieć, co mówią do niego inni,
- mieszana (ruchowo-czuciowa) – chory ani nie rozumie komunikatów słownych otoczenia, ani nie jest w stanie generować własnych.
Natomiast dyzartria to niezdolność do wyraźnego mówienia, pojawiająca się na skutek uszkodzeń ośrodków, jakie unerwiają narządy artykulacyjne. W efekcie uniemożliwia to prawidłową wymowę. W odróżnieniu od afazji pacjent cierpiący na dyzartrię wie, co chce powiedzieć i rozumie, co mówi otoczenie. Jednak nie potrafi się wypowiedzieć z powodu nieprawidłowości w pracy języka, podniebienia oraz nagłośni. Omawiane zaburzenie kwalifikuje się ze względu na miejsce występowania w układzie nerwowym. Wyróżniane rodzaje dyzartrii to: korowa, piramidowa, pozapiramidowa, móżdżkowa, opuszkowa oraz mieszana.
Kiedy iść do logopedy?
Terapia logopedyczna pacjenta cierpiącego zarówno na afazję, jak i dyzartrię jest długofalowa i wymaga ogromnej cierpliwości. Dlatego warto, aby prowadzący ją specjalista nawiązał kontakt z najbliższymi osobami pacjenta i wdrożył je w realizację programu terapii. Sam proces rehabilitacji logopedycznej powinien opierać się na zasadzie indywidualizacji ćwiczeń, czyli dostosowania ich do rodzaju i stopnia zaawansowania zaburzeń.
Głównymi aspektami terapii są:
- doskonalenie rozumienia mowy,
- poprawa artykulacji i ekspresji mowy,
- praca nad płynnością wypowiedzi,
- ćwiczenia gramatyczne,
- poszerzanie zasobu słownictwa,
- praca nad komunikacją niewerbalną.
Im wcześniej podjęte zostaną kroki w kierunku przywracana utraconych zdolności w organizmie pacjenta, tym większa szansa na lepsze wyniki podjętej terapii.