Daria Jaworska

Psycholog 

Daria Jaworska – psycholog, specjalista w zakresie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, dogoterapeuta. Posiadam wieloletnie doświadczenie w diagnozie zaburzeń rozwojowych, wspieram rodziców w organizacji terapii oraz radzeniu sobie z codziennymi problemami wychowawczymi. Zapraszam na konsultacje rodziców zaniepokojonych rozwojem dziecka, jego zachowaniem, problemami emocjonalnymi. Wykonuję badania poziomu rozwoju umysłowego, z wykorzystaniem Skali Inteligencji Stanforda – Bineta oraz badanie gotowości szkolnej dziecka. Wielokrotnie występuję w roli eksperta w lokalnych programach telewizyjnych i radiowych. Jestem autorką książki „Bezik – wielki pies. Witaj w domu!”, wzruszającej opowieści dla całej rodziny, ukazującej cudowny świat emocji ludzi i zwierząt, wydanej nakładem Wydawnictwa GAJ.

Wiktoria Kendra

logopeda

Ukończyłam studia licencjackie z zakresu logopedii i kontunuuję studia magisterskie na kierunku Pedagogika o specjalności Logopedia na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Swoją wiedzę ciągle poszerzam o nowe szkolenia oraz kursy. Swoją praktykę zawodową zaczynałam w Klubie Malucha prowadząc zajęcia profilaktyczne logopedyczne z najmłodszymi. Ukończyłam dwa kursy Polskiego Języka Migowego i jestem w trakcie zdobywania kolejnego stopnia. W mojej pracy stawiam na kreatywność, cierpliwość, empatię oraz o to, by podchodzić do każdego dziecka indywidualnie. W zawodzie, jak i w prywatnym życiu kieruję się słowami Williama Szekspira „Wiemy czym jesteśmy, lecz nie wiemy czym możemy być”, które motywują mnie do ciągłego samorozwoju i do pomocy dzieciom, by i one rozwijały się prawidłowo.

Certyfikat WK 5

Certyfikat WK 6

Certyfikat WK 4

Certyfikat WK 3

Certyfikat WK 2

Certyfikat WK 1

Alina Pałuczak

logopeda / neurologopeda

Ukończyłam studia z zakresu logopedii na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy oraz neurologopedii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Nieustannie poszerzam swój warsztat pracy poprzez udział w szkoleniach. Doświadczenie zawodowe zdobywam poprzez codzienną pracę z pacjentami. Podstawą terapii przynoszącej efekty jest profesjonalna diagnoza, która pozwoli ustalić przyczynę powstałego zaburzenia. Do każdego pacjenta podchodzę indywidualnie oraz holistycznie (patrząc na całościowy rozwój) i dobieram odpowiednie metody. Wzbudzam w dzieciach motywację do komunikacji i otwieram przed nimi świat mowy.

Joanna Kaczmarek

logopeda

Joanna Kaczmarek- ukończyłam studia z zakresu logopedii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz pedagogikę specjalność resocjalizacja, pedagogikę opiekuńczo- wychowawcza oraz studia z zakresu socjoterapii. Od wielu już lat pracuję z dziećmi, jak również młodzieżą. Doświadczenie zawodowe obecnie zdobywam przede wszystkim poprzez pracę z dziećmi w klasach I-III szkoły podstawowej oraz w przedszkolach. Każdy pacjent traktowany jest przeze mnie w sposób zindywidualizowany, dlatego też staram się dobierać metody adekwatne do jego potrzeb i możliwości. Terapia logopedyczna w mojej ocenie ma być dla dziecka nie tylko korygowaniem wad wymowy, ale także powinna stymulować jego wszechstronny rozwój i tak właśnie staram się pracować.

Certyfikat JK 1

Milena Szczypkowska

logopeda / neurologopeda

Jestem logopedą, specjalistą wczesnej interwencji logopedycznej oraz neurologopedą. Przez kilka lat pracowałam w placówkach oświatowych, gdzie zajmowałam się diagnozą i terapią logopedyczną dzieci, również z niepełnosprawnością. Dążę do ciągłego poszerzania kwalifikacji poprzez udział w specjalistycznych szkoleniach. W swojej pracy dbam o dobry kontakt z pacjentem, buduję atmosferę sprzyjającą rozwijaniu komunikacji.

Certyfikat MS 1

Certyfikat MS 3

Certyfikat MS 7

Małgorzata Soszka-Szerul

logopeda / neurologopeda

Ukończyłam studia z zakresu logopedii, neurologopedii, kształcenia zintegrowanego oraz terapii pedagogicznej. Nieustannie poszerzam i aktualizuję swoją wiedzę poprzez udział w szkoleniach oraz doskonalę swoje umiejętności na licznych warsztatach. Jednakże to kontakt z pacjentem uczy mnie najwięcej, gdyż nie ma jednego, uniwersalnego sposobu w postępowaniu logopedycznym. Moje wyzwania zawodowe oscylują wokół dyslalii (wady wymowy), ORM (opóźniony rozwój mowy), NORM (opóźniony rozwój mowy w przebiegu autyzmu, zaburzeń rozwojowych)- w tym komunikacja alternatywna, wczesnej interwencji logopedycznej (trudności w karmieniu/jedzeniu), jąkania, afazji i dyzartrii. Swoim pacjentom gwarantuję szacunek, zrozumienie i sporą dawkę poczucia humoru.

certyfikat1

certyfikat2

certyfikat4

certyfikat3

certyfikat5

certyfikat6

Komunikacja alternatywna i wspomagająca

Wszelkiego rodzaju niewerbalne metody porozumiewania się, które będą zastępowały lub uzupełniały komunikację, w skrócie AAC. Wyróżniamy następujące systemy komunikacji: manualne (oparte na gestach i ruchach rąk np. język migowy, fonogesty), graficzne (wizualne reprezentacje dźwięków, słów i pojęć np. piktogramy, pismo Blissa, PCS), dotykowe (wykorzystują zmysł czucia np. pismo Braille’a), łączone (wykorzystujące elementy z powyżej wymienionych np. Makaton oparty na znakach manualnych i graficznych).

W naszym gabinecie pracujemy zgodnie z podejściem PECS Pyramid mający na celu nauczenie funkcjonalnej komunikacji poprzez stosowanie specjalnych strategii podpowiadania (nie stosuje się podpowiedzi werbalnych) i wzmacniania. Dziecko od początku buduje umiejętność inicjowania (traktuje wymianę jako prośbę), uczy się rozróżniać obrazki i konstruować zdania, w dalszej części uczy się używania atrybutów, odpowiadania na pytania i komentowania.

Inne

Postępowanie logopedyczne w przypadku zespołu Downa, MPD, autyzmu, niepełnosprawności intelektualnej.
Ponadto świadczymy usługi w zakresie terapii pedagogicznej, tj. trudności w nauce czytania i pisania, korepetycje w zakresie edukacji wczesnoszkolnej (kl. I-III).

Opóźniony rozwój  mowy

ORM to zaburzenie procesu uczenia się języka przez dziecko od początku jego nabywania. Rozwój języka jest jedną z wyższych czynności psychicznych człowieka i pozostaje on w ścisłym związku z rozwojem pozostałych sprawności psychofizycznych. Dlatego też nie możemy wskazać jednej przyczyny. Najprostszą klasyfikację opóźnień rozwoju mowy u dzieci prezentuje G. Jastrzębowska, tj. samoistny (SORM) i niesamoistny (NORM).

SORM jest przejawem dysharmonii rozwoju, który wynika z wolniejszego tempa dojrzewania układu nerwowego lub niekorzystnego wpływu środowiska (np. brak motywacji do mówienia, nieprawidłowa więź z opiekunem, wysokie technologie). NORM natomiast jest następstwem zaburzeń np. słuchu, niepełnosprawności intelektualnej, uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, zaburzeń emocjonalnych i psychicznych oraz całościowych zaburzeń rozwojowych, jak np. autyzm.

Terapia jedzenia

Jedzenie jest procesem dot. nie tylko pokarmu w buzi, ważne jest też całe ciało, jego ruch, funkcje wzrokowe, słuchowe, a także odczucia dotykowe. Postępowanie logopedyczne związane jest z określeniem gotowości motorycznej, odruchowej, sensorycznej, społecznej dziecka do jedzenia. Obejmujemy.opieką dzieci mające trudności w jedzeniu (ssanie, jedzenie łyżeczką, nagryzanie, odgryzanie, picie z kubka, żucie pokarmów stałych) oraz dzieci z wybiórczością pokarmową (uboga dieta, preferowane pokarmy o jednej konsystencji, wydłużony czas spożywania posiłku, towarzyszący odruch wymiotny lub krztuszenie podczas jedzenia, wybieranie produktów do jedzenia tylko w jednym kolorze, nadwrażliwość smakowa, węchowa, itp.)

Wczesna interwencja logopedyczna

Wczesną interwencją logopedyczną są obejmowane noworodki i niemowlęta z trudnościami w zakresie połykania, ssania i oddychania. Jedną z wielu przyczyn trudności w przyjmowaniu pokarmu są zaburzone odruchowe reakcje oralne, czyli wrodzone, bezwarunkowe reakcje na bodźce. Do tej grupy pacjentów należą dzieci przedwcześnie urodzone, ale także te z ankyloglossią (skrócenie wędzidełka języka). Celem postępowania terapeutycznego jest przede wszystkim umożliwienie przyjmowania pokarmu drogą doustną, umożliwienie karmienia dziecka mlekiem matki, dobór technik (pozycja) i akcesoriów do karmienia, zapewnienie doświadczeń sensomotorycznych.

Wady wymowy

Wady wymowy często są związane z budową narządów mowy np. wady zgryzu, rozszczep wargi i/lub podniebienia, ankyloglosja i inne.

Stygmatyzm (seplenienie) – to nieprawidłowa wymowa głosek: s, z, c, dz, ś, ź, ć, dź, sz, ż, cz, dż
Rotacyzm (reranie)–nieprawidłowa realizacja głoski r
Kappacyzm – nieprawidłowa wymowa głoski k
Gammacyzm – nieprawidłowa wymowa głoski g
Mowa bezdźwięczna – zaburzenie w realizacji dźwięczności, polega na tym, iż osoba nie potrafi wymówić głosek dźwięcznych i zastępuje je bezdźwięcznymi odpowiednikami np. zamiast b mówi p, zamiast d mówi t
Lambdacyzm – nieprawidłowa wymowa głoski l
Nosowanie – zachodzi wówczas, gdy głoski ustne wymawiane są jak nosowe (nosowanie otwarte) lub gdy głoski nosowe wymawiane są jako ustne (nosowanie zamknięte).

Afazja, dyzartria

Afazja - utrata zdolności mowy, która nastąpiła w skutek ogniskowych uszkodzeń mózgu. Afazję spotyka się u ludzi w różnym wieku, głównie na skutek udaru, uszkodzenia mózgu np. w wyniku wypadku lub guza mózgu.

Dyzartria - jest jednym z wielu typów zaburzeń mowy. Dyzartria wynika z dysfunkcji aparatu wykonawczego (języka, podniebienia, gardła, krtani). Dyzartria najczęściej jest spowodowana: uszkodzeniem mięśni, nerwów czaszkowych, jąder tych nerwów, dróg korowo-jądrowych, układu pozapiramidowego.

Niepłynność mówienia, mutyzm

Jąkanie jest zaburzeniem płynności mówienia, w którym występują symptomy opisywane na różnych poziomach, tj. komunikacyjnym (polega na blokowaniu, przeciąganiu i powtarzaniu dźwięków), psychicznym (świadomość występowania zaburzenia, przewidywanie wystąpienia niepłynności i reakcje lękowe-logofobia) i neurofizjologicznym (podniesione napięcie mięśniowe w obrębie narządów mowy- spastyczność).

Mutyzm wybiórczy to zaburzenie lękowe polegające na trudnościach w komunikowaniu się polegające na wybiórczości mówienia (dziecko mówi w pewnych sytuacjach, a milczy w innych, najczęściej zaburzenie rozwija się we wczesnym dzieciństwie między 3. a 5. rokiem życia. Objawy występują w pewnych miejscach, sytuacjach, w obecności pewnych osób. Trudności mogą również pojawić się w sytuacji, kiedy osoba ma świadomość, że inni mogą ją słyszeć lub widzieć podczas mówienia. Przy tym zaburzeniu zwykle towarzyszą takie specyficzne cechy osobowości, jak: lęk społeczny, wycofanie społeczne, wrażliwość emocjonalna, opór w kontaktach z innymi, czasami zachowania opozycyjne.